Γιώργος Ζαμπέτας

Τι σημαίνει να είσαι παιδί και να μεγαλώνεις δίπλα σ' έναν δημιουργό, την ώρα που εκείνος διαμορφώνει το έργο που εντέλει φτάνει να αποτελεί ιστορία του ελληνικού τραγουδιού; Πώς βλέπει κανείς τον κόσμο του τραγουδιού, μεγαλώνοντας μέσα σ' αυτόν, χωρίς να "ανήκει" σ' αυτόν; Τι σημαίνει για τη ζωή του μια τέτοια εμπειρία; Ο Γιώργος Ζαμπέτας γεννήθηκε το 1925 και μεγάλωσε στην Ελλάδα του Αιγάλεω, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Η διαδρομή του στο τραγούδι, κράτησε κοντά 40 χρόνια. Σχεδόν παράλληλα με τα πρώτα τραγούδια του, γεννήθηκε η κόρη του Κατερίνα. Είκοσι χρόνια μετά τη φυσική απουσία εκείνου -κι ενώ τα τραγούδια του περπατούν επάξια μόνα τους και φαίνεται να κερδίζουν στον χρόνο- εκείνη μπήκε στη διαδικασία να ψάξει μέσα της, να αναλογιστεί όσα έζησε... Βλέποντας σαν "ψυχογράφημα" την ανασύσταση των εμπειριών της. Έτσι ξεκίνησαν όλα... Ύστερα από τρία χρόνια, με τη βοήθεια του Γιώργου Π. Τσάμπρα, προέκυψε ένα "χρονικό"... Αλλού προηγείται η καθημερινότητα, η οικογένεια... Αλλού κερδίζει το τραγούδι και οι άνθρωποί του... Και τα δύο είναι η ζωή του Ζαμπέτα, είναι η ζωή δίπλα στον Ζαμπέτα... Μπορεί να γελά και να αυτοσαρκάζεται ως "αράπης... μπλακ" καθώς "η βρόχα έπεφτε... στρέιτ θρου", αλλά παρατηρεί και μελαγχολικά "δειλινά", αναπολεί περασμένα "ξημερώματα" ή τραγουδάει: Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω / Να με σκεπάσει το νερό Τη δύστυχη ζωή που κάνω / Να την αντέξω δεν μπορώ. Αυτούς τους στίχους, έκανε τραγούδι ο Ζαμπέτας νέος... Βρέθηκε να τους τραγουδά κουρασμένος, λίγο πριν το τέλος, περιμένοντας ένα τηλεοπτικό συνεργείο, για να "πληρώσει" το "τίμημα" του "μύθου" του... Η συγγραφέας του βιβλίου είναι η κόρη του μεγάλου δημιουργού Κατερίνα Ζαμπέτα, ενώ την επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός Γιώργος Τσάμπρας. Στο νέο αυτό βιβλίο η κόρη του παρουσιάζει τον άνθρωπο Γιώργο Ζαμπέτα και τις άγνωστες πτυχές του, τόσο μέσα στον οικογενειακό κύκλο όσο και στη δουλειά του όπως τις έζησε η ίδια. Επίσης το βιβλίο συνοδεύει ένα cd με 20 σπάνιες εκτελέσεις 78 στροφών. Ο τίτλος του βιβλίου είναι από το γνωστό τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα και σύμφωνα με τα λεγόμενα της κόρης του ένα από τα αγαπημένα του που τραγουδούσε στο τέλος της ζωής του εκφράζοντας έτσι την πικρία του για όσους τον είχανε ξεχάσει.