Εύθυμη στυξ

ΧΕΙΡΑΨΙΕΣ

Η επιμήκης μεστή δόνηση ενός έρωτα και της σκιάς του
Διαφωτίζει την αμήχανη νότια αδράνεια
Του μεν κομψότατου λιονταριού έξω
Του δε ξανοιγμένου ταύρου μέσα
Περνά παράτολμα το κατώφλι
Η διαζευγμένη νωθρότητα σείεται
Κίνηση-αντίγραφο εις διπλούν
Το μεσημέρι οξυζενέ στη γαλάζια όαση ομορφιάς
Το πρωί μαρίδα στην πορτοκαλί προκυμαία