Σύνοψη βιβλίου
Νά τό το φεγγάρι
Οι ποιητές μιλάνε όλο για φεγγάρια,
μετά χιονίζει,
μετά τίποτε
το φεγγάρι ξαναγεμίζει,
φοβούνται μη τους σκοτώσει
μα είναι το φεγγάρι:
το φως μέσα από τη χαραμάδα,
η πικραμένη τους ψυχή,
η ψυχούλα τους που μετεωρίζεται
ανάμεσα σε μισοτελειωμένες κουβέντες
κι ανείπωτες λέξεις.
Οι ποιητές μιλάνε όλο για φεγγάρια
μετά εξαφανίζονται όπως ήρθανε
κι ακούγεται μόνο η αναπνοή τους
τα γέλια τους ένας απόηχος στο σκοτάδι.
Ένα κενό,
μια λέξη που ταιριάζει παντού
η συμφιλίωση έρχεται πολύ αργά
και ίσως τυχαία
αλλά πάντως μια ολόκληρη οικογένεια
των αστεριών
τους ανήκει.
