Σύνοψη βιβλίου
Στο έργο αυτό της Διαμέλα Ελτίτ, διεισδύουμε σε έναν κόσμο παραισθητικό, κι ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά πρόσωπα χωρίς πρόσωπο, σκιές μέσα σε έναν κόσμο αποξένωσης προϊόν της ηγεμονίας του καταναλωτισμού και της παγκοσμιοποίησης, πρόσωπα παγιδευμένα σε έναν εξουθενωτικό μηχανισμό επιβίωσης και φρίκης. Η βία ξεσπά αποκαλύπτοντας τον ξεπεσμό των ανθρώπων όταν, αντί να στραφούν ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και τον υποβιβασμό, στρέφονται με άγριο τρόπο ο ένας εναντίον του άλλου.
Μέσα από τα μάτια του πανταχού παρόντα αφηγητή, μας εμφανίζονται σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετα σκηνικά. Αφενός στην κατοικία τους μια μίζερη τρώγλη όπου ζουν ο ένας πάνω στον άλλον, σε συνθήκες εξαθλίωσης, όπως τους επιτρέπει ο μισθός τους, και αφετέρου στο υπερσύγχρονο σούπερ μάρκετ όπου εργάζονται, σε συνθήκες εξαθλίωσης επίσης. Το σούπερ μάρκετ, η υπεραγορά, επιλέγεται ως σύμβολο αντιπροσωπευτικό της παγκόσμιας αγοράς ως περιβάλλον όπου εκδηλώνεται απροκάλυπτα η νέα κατάσταση πραγμάτων, η κοινωνική κατάσταση της μεταμοντέρνας αλλοτρίωσης.
Μια παραστατική αλληγορία γύρω από τις νέες εργασιακές σχέσεις, που αποσκοπούν στην πλήρη εξουθένωση του ανθρώπου. Μια φωνή που λειτουργεί ως κώδωνας κινδύνου, προειδοποιώντας για τις ολέθριες συνέπειες της έλλειψης κάθε μορφής αντίστασης. Μια λογοτεχνική μεταφορά της βαναυσότητας, της απάθειας και της υποταγής του σημερινού εργαζόμενου, με την οποία έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση οι τίτλοι κεφαλαίων που η συγγραφέας δανείζεται από ονομασίες εντύπων του εργατικού κινήματος της πατρίδας της.
Μέσα από τα μάτια του πανταχού παρόντα αφηγητή, μας εμφανίζονται σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετα σκηνικά. Αφενός στην κατοικία τους μια μίζερη τρώγλη όπου ζουν ο ένας πάνω στον άλλον, σε συνθήκες εξαθλίωσης, όπως τους επιτρέπει ο μισθός τους, και αφετέρου στο υπερσύγχρονο σούπερ μάρκετ όπου εργάζονται, σε συνθήκες εξαθλίωσης επίσης. Το σούπερ μάρκετ, η υπεραγορά, επιλέγεται ως σύμβολο αντιπροσωπευτικό της παγκόσμιας αγοράς ως περιβάλλον όπου εκδηλώνεται απροκάλυπτα η νέα κατάσταση πραγμάτων, η κοινωνική κατάσταση της μεταμοντέρνας αλλοτρίωσης.
Μια παραστατική αλληγορία γύρω από τις νέες εργασιακές σχέσεις, που αποσκοπούν στην πλήρη εξουθένωση του ανθρώπου. Μια φωνή που λειτουργεί ως κώδωνας κινδύνου, προειδοποιώντας για τις ολέθριες συνέπειες της έλλειψης κάθε μορφής αντίστασης. Μια λογοτεχνική μεταφορά της βαναυσότητας, της απάθειας και της υποταγής του σημερινού εργαζόμενου, με την οποία έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση οι τίτλοι κεφαλαίων που η συγγραφέας δανείζεται από ονομασίες εντύπων του εργατικού κινήματος της πατρίδας της.